18 ژانویه 2002، بنیاد ملی علوم به طور رسمی تلسکوپ جنوبی Jumnai در شیلی کشف شد این دومین تلسکوپ بود که رصدخانه جمنای و تلسکوپ دوگانه اش، شمال جمنا واقع در هاوایی.
تلسکوپ جنوبی جمنا
تلسکوپ جنوبی Jumna اولین نور خود را در سال 1998 دید، اما تا سال 2002 به طور رسمی برای رصد باز نشد.
این تلسکوپ در ارتفاع بیش از 2700 متری در کوهی در آند شیلی قرار دارد. هوای بسیار خشک و پوشش کمی ابر این مکان را برای رصد با تلسکوپ ایده آل کرده است.
تلسکوپ جمنا جنوبی، همراه با جمنا شمالی، تقریباً تمام آسمانی را که از زمین قابل مشاهده است، پوشش می دهد. دو منطقه کوچک در نزدیکی قطب های آسمانی از جمله مناطقی هستند که آسمان آنها توسط رصدخانه جمنای پوشیده باقی مانده است.
جمنا جنوبی متشکل از دو تلسکوپ نوری و فروسرخ با قطر 1.8 متر است که در یکی از بهترین مکان‌های رصدی این سیاره قرار دارند.
طرح
هر دو تلسکوپ Jumnai به گونه‌ای طراحی شده‌اند که طیف وسیعی از قابلیت‌های نوری و مادون قرمز را ارائه می‌کنند. ستاره شناسان در Jumnai Partnership با ترکیب فناوری هایی مانند اپتیک تطبیقی، ستارگان راهنمای لیزری و طیف سنجی چند جسمی، جهان را با عمق و جزئیات بی سابقه ای کاوش می کنند.
تلسکوپ‌های دوقلو Jumnai برای مشاهدات فروسرخ از طریق آینه‌های روکش نقره، ساختار بسیار سبک برای آینه ثانویه، و یک بافل نوری (که در رصد نور استفاده می‌شود) بهینه شده‌اند. قطر آینه ها 1.8 متر، ضخامت 20 سانتی متر و وزن 22200 کیلوگرم است.
تلسکوپ های Jumnai دارای آرایه ای از چهار اپتیکال، مادون قرمز، تصویربرداری و طیف نگار هستند که به طور همزمان در پشت تلسکوپ ها نصب شده اند. جابجایی از یک ابزار به ابزار دیگر فقط چند دقیقه طول می‌کشد تا بتوان داده‌ها را برای هدف علمی بعدی به دست آورد.
دستاوردهای جمنای
از تلسکوپ Jumnai برای انجام مشاهدات ارزشمند سیارات فراخورشیدی استفاده شده است. تصویرگر سیاره Jumnai امکان تصویربرداری و تجزیه و تحلیل مستقیم سیارات فراخورشیدی را که یک میلیونیم از ستاره میزبانشان روشن‌تر است، می‌دهد.
ستاره شناسان با استفاده از تلسکوپ Jumnai دریافته اند که ستارگان دارای سیارات دارای مقادیر کمتری لیتیوم نسبت به ستاره های بدون سیاره هستند. جومنای همچنین کشف کرد که آتشفشان های یخی سطح یخی قمر پلوتو را پر می کنند. شارون هستند.